கள்ளிக்காட்டு இதிகாசம் [புத்தகம்] - ஒரு பார்வை

உண்மையிலேயே இதிகாசம் என்ற பெயருக்கு பொருத்தமான கதை. 'இது குடியானவனின் இதிகாசம்' என்று ஆரம்பத்திலேயே கூறும் திரு.வைரமுத்து அவர்கள் இந்த இதிகாசம் நடக்கும் காலத்துக்குள் நம்மை அழைத்து செல்கிறார்.

பசுமையாய் இல்லையென்றாலும் பாசமுள்ள மனிதர்களைக் கொண்ட ஒரு வெயில்காட்டு பிரதேசம் - கள்ளிப்பட்டி, இந்த ஊர், அரசாங்க அதிகாரத்தாலும், அணைக்கட்டு அலைகளாலும் ஆட்கொள்ளப்படவிருக்க, அங்கு வசிக்கும் மக்கள் சொந்த ஊரை விட்டு தாய்நாட்டிலேயே அகதிகளாய் அலைந்து திரியப்போகும் கொடுமையை எண்ணியபடி வெளியேறும்போது, அந்த  மண்ணை விட்டுப்பிரிய மனமில்லாத ஒரு 70வயது விவசாயிக்குள் நடக்கும் எண்ணப்போராட்டமே இந்த கள்ளிக்காட்டு இதிகாசம்.

கடைசிப் பக்கத்தை படித்து முடித்த, ஒரு கனத்தமனத்தோடு, இந்த புத்தகத்தை இன்னும் பலர் படிக்கவேண்டும் என்று பரிந்துரைசெய்ய ஆவல் எழுப்பியது இந்த நூலின் சிறப்பேயன்றி வேறென்ன சொல்ல... வைரமுத்து அவர்களின் முத்தான வரிகளைப்பற்றி நான் சொல்லித்தான் இனி யாரும் தெரிந்துக் கொள்ள வேண்டும் எனகிற அவசியமில்லை என்பதால் இந்த நூலின் சில சிறப்பம்சங்களை மட்டும் கூறிச்செல்கிறேன்.

இதுவரை சினிமாவில் நாம் பார்த்த பசுமையான கிராமங்களைப் போலில்லாமல், கத்தாழைச்செடிகளும், மொட்டைப்பாறைகளும், ஓணான்களும் மட்டுமே அடையாளங்களாக இருக்கும் கள்ளிப்பட்டி என்ற ஊரை நம் கண்முன் கொண்டு வந்து நிறுத்தியிருப்பது ஒரு தனிச்சிறப்பு.

70 வயது 'பேயத்தேவர்' - இந்த கதையின் நாயகன். கள்ளிக்காட்டு வெயில்வரப்பில், உழுதுண்டு வாழும் விவசாயி. இவரது காதல், உழைப்பு, அனுபவம், சோகம், நேர்த்தி, நிபுணத்துவம் இப்படி எல்லாவற்றையும் பற்றி கூற, ஒரு விவசாயியின் வாழ்க்கையை நாம் உடனிருந்து வாழ்ந்து பார்க்கும் அனுபவத்தை நமக்கு இந்த நூல் கொடுக்கிறது.

சாராயம் காய்ச்சுவது, முகச்சவரம் பண்ணுவது, சுடுகாட்டில் பிணத்தை எரிப்பது, கிணறு வெட்டுவது, அணை கட்டுவது, கோழிச்சாறு சமைப்பது இப்படி பல தகவல்களை அனாசயமாக அள்ளித்தெளிக்கிறார் கவிப்பேரரசு. இதற்காக அவர் எடுத்துக்கொண்ட பிரயத்தனங்களை முன்னுரையில் தெளிவாய் விளக்கியுள்ளார்.

நூலில் ஒரு அத்தியாயத்தில், வெளியூரில் இருக்கும் ஒரு கணவன், தன் மனைவியின் இறந்த செய்தியை தெரிந்துக் கொண்டு, வீட்டை நோக்கி பயணிப்பான். அப்படி அவன் பயணப்படும்போது அவளுடன் வாழ்ந்த வாழ்க்கையை ஒவ்வொரு கிலோமீட்டரிலும் எண்ணி எண்ணி அழுதபடி தனது நண்பனிடம் புலம்பிக்கொண்டு போவது மிகவும் கனமான ஒரு பகுதியாக இருந்தது.

உதாரணம் :

"அவ சொன்ன பக்குவம் கேட்டுக் கோழிக்கொழம்பு வச்சிர்லாம்... ஆனா மீன்குழம்பு அவதான்ய்யா வக்கணும். மீன் வாங்கியாந்து குடுத்தா உடனே ஒரசிட மாட்டா. மீனக் கவுளத்தூக்கிப்பாப்பா. உள்ள ரத்தப்பச இருந்தாத்தான் நல்லமீனும்பா... இல்லாட்டி செத்த கழுதைக்குச் சிங்காரம் எதுக்குன்னு தூக்கிப் போட்டுருவா. ஒத்தமீன்ல கொழம்பு வச்சாலும் வந்தது போனதெல்லாம் தின்னதுபோக யாருக்குந் தெரியாம ஒருகை சாறெடுத்து உறியில வச்சிருவா. மறுநா காலையில 'இந்தா ஆம்பள... ஒனக்குத்தான்'னு சொல்லி உறிக்கொழம்பெடுத்து ஊத்துவா. அதுல பாருங்க... அவ ஒளிச்சுவச்ச குழம்புலயும் ஒரு துண்டு கெடக்கும். குழம்புவச்ச பெறகுங்கூட மீனு குட்டிகிட்டி போடுமா..? இப்படி வீட்டுக்கு வேலைக்காரியா வந்த தெய்வம் செத்துக் கிடக்குது... இதோ... இன்னும்... அரைமைல் தூரத்தில்.."

இதுபோல் தன் மனைவியின் அருமையை சொல்லிப் புலம்பும் பகுதி நெஞ்சை வருடுகிறது.

இந்த புத்தகத்தைப் பற்றி திரு.வைரமுத்து அவர்கள் கூறியுள்ளது...
"1958இல் வைகை அணை கட்டி முடிக்கப்பட்டு, அதன் நீர்பிடிப்புப் பகுதிக்குள் இருந்த சிற்றூர்கள் இந்திய வரைபடத்திலிருந்து துடைக்கப்பட்டபோது அழுது கொண்டே ஊரைவிட்டு வெளியேறும் அம்மாவின் கையைப் பற்றிக்கொண்டே இடுப்பளவுத் தண்ணீரில் கையைப் பற்றிக்கொண்டே இடுப்பளவுத் தண்ணீரில் நனைந்த கால் சட்டேயோடு தானும் அழுது வெளியேறுகிறார் ஓர் ஐந்து வயதுச் சிறுவன்.

இடம் பெயர்த்து நடப்பட்டதில் அவன் வாழ்க்கை வாடிக்கொண்டே வளர்கிறது.

அவன் வளர வளர தண்ணீர்ச் சமாதியில் புதைந்துபோன தனது ஊரை, பாறைகளில் அமர்ந்து பெருமூச்சோடு பார்த்துவிட்டு வருகிறான்.

வறண்ட கோடைகளில் தண்ணீர் வற்ற வற்ற புதைக்கப்பட்ட ஊர் லேசாய்க் கை, கால், முகம் காட்டும்; அப்போதெல்லாம் அந்தச் சுவடுகளைத் தடவித் தடவிப் பார்த்து ஆசைதீர அழுதுவிட்டு வந்திருக்கிறான்.

நிறைபெருக்காக நீர் நிறைந்திருக்கும் கால்ங்களில் வைகை அணையின் தமகுமேடுகளில் ஏறி நின்று கொண்டு, ' அதே! அங்கே கொக்கோ குருவியோ பறக்கிறதே! அதற்குக் கீழ்தான் எங்கள் ஊர்' என்று நண்பர்களுக்கு ஆசையோடும் துயரத்தோடும் அடையாளம் காட்டியிருக்கிறான்.

42 ஆண்டுகளாய் நெஞ்சில் தூக்கிச் சுமந்த துயரத்தை ஆனந்தவிகடனின் பவளவிழாவில் இறக்கி வைக்குமாறு காலம் அவனுக்கு கட்டளையிட்டது.

எழுதினான்; அவன் பெயர் வைரமுத்து.
எழுதப்பட்டது; அதன் பெயர் - 'கள்ளிக்காட்டு இதிகாசம்' "

இப்படியாக முன்னுரைப் பகுதியில் திரு.வைரமுத்து அவர்கள், இந்த புத்தகம் எழுதிய மனநிலையை சொல்கிறார்.

இதைப் படிப்பவரின் கண்ணீர்துளியின் உப்புச்சுவையை புத்தகத்தின் ஒருசில பக்கங்களாவது கண்டிப்பாக சுவை பார்க்கும்.  புத்தகம் படித்து முடிக்கும்போது, அணைக்கட்டில் புரண்டோடும் வெள்ளத்தில் நம் உணர்வும் புரண்டோடும். நம மனமும் கள்ளிக்காட்டு தடயங்களை தேடும்.

வாய்ப்பு கிடைத்தால் கண்டிப்பாக வாசித்துப் பாருங்கள்!

இந்த நூலை சிறப்பிக்கும் வகையில், 2003ஆம் ஆண்டு சாகித்ய அகாடமி விருது வழங்கி கௌரவித்துள்ளது.

புத்தகம் கிடைக்குமிடம்

திருமகள் நிலையம்
16, வெங்கட்நாராயணா சாலை
தி-நகர், சென்னை - 17
போன் : 24342899, 24327696
ரூபாய் : 130/-